Vraag en antwoord met… Edgar Janssen van BOOM, like that!
Geplaatst op
Muziek met alle respect voor het origineel
VROOMSHOOP – Op zaterdag 19 januari kunnen bezoekers van Het Punt volop herinneringen ophalen aan de tijd van Dire Straits en Mark Knopfler. De band, opgericht in 1977, had bij de lancering van hun eerste album al direct enorme successen, en bleef die behouden tot het verschijnen van hun laatste. Edgar Janssen, zanger en gitarist, besloot dan ook in 2014 om BOOM, like that! op te richten. Niet gek dus dat de muziek nog steeds een succes is!
Inge sprak met leadzanger Edgar Janssen dé coverband van Dire Straits/Knopfler BOOM, like that!, hun herinneringen aan Dire Straits en Knopfler en was natuurlijk ook benieuwd wat men kan verwachten van hun tribute aan deze geweldige muziek.
Inge: Jullie bestaan als band sinds januari 2014, hoe is de band ontstaan?
Edgar Janssen: De band is ontstaan op de verjaardag van mijn dochter. Out of blue vroeg ik mijn neef – bassist en net gestopt met zijn band – of hij Dire Straits leuk vond en zin had om een tribute band mee op te richten. Hij zei meteen volmondig “ja!”. De volgende dag had ik al een drummer, een slaggitarist en een repetitieruimte gevonden en zijn we begonnen met 4 bandleden, dezelfde bezetting als Dire Straits in 1978. De naam ‘BOOM, like that!’ (een nummer van Mark Knopfler) refereert aan het moment dat de band plotseling uit het niets is ontstaan. Later zijn er andere instrumenten bijgekomen zoals toetsen, saxofoon, percussie en backing vocals.
Inge: En, misschien nog belangrijker, waarom als tribute van Dire Straits/Mark Knopfler?
Edgar Janssen: ‘Sultans of Swing’ (1978) en daarna het album ‘Love over Gold’ (1982) was voor mij de trigger om gitaar te gaan spelen. Ik liep al langer met het idee rond om muziek van Dire Straits en Knopfler te gaan maken maar vond het eigenlijk altijd te hoog gegrepen. Het gitaarspel vereist een andere techniek (finger picking) en is moeilijk te evenaren. Verder had ik nog nooit gezongen. De muziek en het idee om als frontman in een band te spelen heeft mij altijd gelonkt.
Inge: Hoe hebben jullie het volledige en grote repertoire van Dire Straits en Mark Knopfler onder de knie gekregen? En tot hoever gaan jullie om deze zo goed mogelijk te coveren?
Edgar Janssen: Oefenen, oefenen en nog eens oefenen zowel voor mijzelf als voor de band. In mijn dagelijkse leven zit ik veel in de auto en dan heb ik alleen maar muziek van Dire Straits en Mark Knopfler op staan om de teksten uit mijn hoofd te leren. Wat betreft gitaar oefen ik elke dag om de techniek van Knopfler steeds beter onder de knie te krijgen. Met de band repeteren we elke week.
Inge: Wat is per bandlid het favoriete nummer van Dire Straits? En van Mark Knopfler?
Edgar Janssen: De meeste bandleden hebben ‘Telegraph Road’ als favoriete nummer zoals ook de meeste Dire Straits-fans. Een muzikaal epos met een prachtige tekst en altijd een uitdaging om dit te spelen. Staat ook altijd heel hoog in de TOP2000, afgelopen jaar op de 40e positie. Bart (slaggitaar) vindt ‘Tunnel of Love’ het mooiste, Ilse (backing vocals) zingt het liefst ‘Wherever I Go’, oorspronkelijk een duet met Mark Knopfler en Ruth Moody. Maurice (saxofoon) en ikzelf vinden het altijd geweldig om ‘Going Home’ te spelen, een instrumentaal nummer met de melodie unisono op saxofoon en gitaar.
Inge: Was ieder bandlid al fan van Dire Straits/Mark Knopfler? Of zijn ze dat door deelname aan de band juist geworden?
Edgar Janssen: Nee, niet alle bandleden waren fan. Bart (slaggitaar), Frank (bas) en ikzelf zijn echte fans. Overige leden vinden de muziek wel heel mooi en vinden het bovenal leuk om deze muziek te maken.
Inge: Zijn jullie zelf vaak bij een concert van Dire Straits/Mark Knopfler geweest?
Edgar Janssen: Zelf heb ik Dire Straits gezien in 1991 in Ahoy Rotterdam, een concert wat veel indruk heeft gemaakt op mij simpelweg omdat het ongelooflijk goed was. In 2015 zijn we met enkele bandleden naar Mark Knopfler in Ziggo Dome Amsterdam geweest. Dit jaar komt Mark Knopfler weer in Nederland en dan gaan we weer met een aantal bandleden.
Inge: Jullie spelen naast Nederland ook shows in België en Duitsland, reikt jullie droom als band nog verder?
Edgar Janssen: We doen voornamelijk theatershows in Nederland en inderdaad heel af en toe bij onze buren. We hebben (nog) niet echt de ambitie om de verder te gaan. Iedereen heeft, naast BOOM, like that! een gezin en een (fulltime) job, dus dat wordt wat lastig. We zouden wel wat vaker in Duitsland willen spelen. Spelen doen we het liefst in een theater, omdat de bezoekers daar ook echt voor de muziek komen. Dat merken we vooral aan het aandachtig luisteren van bezoekers bij rustige nummers, je zou een spreekwoordelijke speld kunnen horen vallen. Dit is ook de reden dat we het liefst in theaters spelen omdat dan de mensen ook echt voor de muziek komen.
Inge: Welke herinneringen hebben jullie zelf aan de Dire Straits en Mark Knopfler?
Edgar Janssen: Uiteraard de concerten waar we zijn geweest en alle concerten die we zelf hebben gedaan. Maar de meest bijzondere herinnering was meer met John Illsley, oorspronkelijke bassist en medeoprichter van Dire Straits en het enige bandlid dat vanaf het prille begin tot het einde bij Dire Straits is geweest. In 2018 heeft John Illsley in Nederland opgetreden en hebben we via een fan van BOOM, like that! en het tourmanagement een meet & greet kunnen regelen. Bart en ik mochten aanwezig zijn bij de soundcheck (eigenlijk een soort privé-concert) en hebben daarna uitgebreid met John Illsley kunnen spreken. Een geweldige ervaring!
Inge: Wat kunnen bezoekers verwachten op zaterdag 19 januari?
Edgar Janssen: Het repertoire van Dire Straits is heel gevarieerd en heeft vele invloeden en stijlen: stevige rock, ballads, country, folk, jazzy, symfonische rock enz. Het wordt een avond waar al deze facetten aan bod komen. De muziek van het prille begin van Dire Straits tot aan het latere solowerk van Mark Knopfler. BOOM, like that! benadert zoveel mogelijk de herkenbare studioversie met oor voor detail en zoveel mogelijk met de oorspronkelijke authentieke instrumenten. De nadruk ligt op muziek met respect voor het origineel. We gaan dus niet optreden met pruiken en/of met zweetbandjes om er zo uit te zien als Dire Straits in de jaren tachtig.
Inge: Geef in één zin aan waarom je BOOM, like that! Dire Straits/Mark Knopfler niet mag missen!
Edgar Janssen: Ik ga geen oordeel geven over mijn eigen band maar in alle theaters waar we komen zijn mensen (en zelfs Dire Straits-kenners) die vooraf wat sceptisch zijn ten opzichte van tribute bands, enthousiast…