Punt voor Punt… met Toneelgroep Het Volk!
Geplaatst op
“Spelen in Twenterand, wij hadden nog niet eerder het genoegen!”
VROOMSHOOP – Laat je verrassen door de rijke, geestige dialogen en de humor waarmee toneelgroep Het Volk keer op keer ‘mannelijk onvermogen’ weet vorm te geven. In ‘Het vermoeden van Poincaré’ zijn twee heren voor langere tijd tot elkaars aanwezigheid veroordeeld, omdat het Alpenchalet waarin zij zich bevinden door hevige sneeuwval geïsoleerd is geraakt. Door de situatie worden ze gedwongen elkaar beter te leren kennen, maar de taal blijkt een enorm obstakel in het wederzijds begrip. Niet zozeer het vermoeden van Poincaré (Frans wiskundige en wetenschapsfilosoof), als wel het onvermogen om een vermoeden met behulp van taal te doorgronden is de inspiratiebron van Het Volk voor dit toneelstuk. Inge sprak met de mannen en vroeg hen als leek op toneelgebied alles over de voorstelling en natuurlijk toneel.
Inge: In jullie introtekst over de voorstelling wordt er gesproken over dat de taal een enorm obstakel blijkt te zijn tussen de personages. Welke taal spreken ze dan?
Bert: Taal is communicatie. Deze heren praten echter langs elkaar heen en communiceren dus niet wezenlijk.
Wigbolt: De heren spreken elk vanuit hun eigen achtergrond, die voor beiden totaal verschillend is. Dat leidt bij tijd en wijle tot misverstanden, irritaties, maar bovenal tot onbegrip!
Inge: In de bijna lege ruimte van het chalet bevindt zich slechts één raam. Wordt dat vechten wie er voor mag staan? 😉
Bert: Zeker niet. Het raam biedt mogelijkheden voor geprojecteerde beelden en er wordt aldus een nieuw laagje aan de voorstelling toegevoegd.
Wigbolt: Neen, het raam geeft de kijker uitzicht op het berglandschap, maar tevens functioneert het raam als projectievlak, waarop zo nu en dan beelden verschijnen die een inkijkje geven in de geestelijke belevingswereld van beide mannen.
Inge: De trouwe bezoeker van Het Volk, wie is dat? Kunnen jullie hem/haar/ze omschrijven?
Bert: Toneelgroep Het Volk heeft een totaal eigen stijl van theater maken, die een bepaald publiek aanspreekt en blijft aanspreken.
Wigbolt: De trouwe bezoeker van Het Volk is per definitie TONEELLIEFHEBBER pur sang, die houdt van taal en niet vies is van een stevige portie absurdisme.
Inge: Jullie zijn als theatermakers en -spelers opgegroeid in de traditie van vervreemdend, absurdistisch toneel. Wat moet ik me hier, als leek op toneelgebied, bij voorstellen?
Bert: Het absurdisme brak met het realisme. Raadselachtigheid en vervreemding tegenover de alledaagse werkelijkheid. Dat roept vragen op bij de kijker en biedt stof tot nadenken, dat boeide ons omdat het een totaal andere manier van toneelmaken was vanaf de jaren vijftig.
Wigbolt: Bert en Wigbolt zijn producten van de jaren 60, toen absurdistische toneelschrijvers als Samuel Becket, Harold Pinter, Slavomir Mrozek en Eugene Ionesco furore maakten. Bij het maken van HET VERMOEDEN VAN POINCARÉ hebben zij zich door deze absurdistische toneelschrijvers laten inspireren.
Inge: Hoe bedenken jullie steeds weer nieuwe onderwerpen voor een toneelstuk? En hoe zijn jullie op ‘Het vermoeden van Poincaré gekomen?
Bert: Een eenvoudig bericht in een krant bracht ons op het idee voor deze voorstelling. In dat artikel werd over het Vermoeden van Poincaré gesproken als onbegrijpelijke wiskundige stelling. Juist de onbegrijpelijke abracadabra inspireerde ons.
Wigbolt: Bij het schrijven van nieuwe toneelstukken wordt door de makers veelal teruggegrepen op situaties uit het dagelijks leven, hetgeen herkenbaarheid bij de kijker te goede komt.
Jules Henri Poincaré was een Frans wiskundige en wetenschapsfilosoof (1854-1912). Een bewijs voor het naar hem vernoemde vermoeden is nooit geleverd. Niet zozeer het vermoeden van Poincaré zelf, als wel het onvermogen om een vermoeden met behulp van taal te doorgronden is de inspiratiebron voor dit toneelstuk.
Inge: Hoe weten jullie het ‘mannelijk onvermogen’ vorm te geven in jullie voorstelling? Wat kan ik me hierbij voorstellen? Of is dat een geheim?
Bert: Mannelijk onvermogen is een vast gegeven binnen de voorstellingen van Het Volk. Het illustreert de pijnlijke, sneue manier waarop mannen hun leven vormgeven. Dat is nl. per definitie een kwestie van smartelijke onbeholpenheid.
Wigbolt: Het mannelijk onvermogen: STRUGGLE FOR LIFE, TOUR DE FORCE, de eeuwige strijd van de man om zich op een bevredigende wijze door het leven heen te werken. Het is op duizenden manieren vorm te geven. De man is en blijft een van de meest trieste schepsels die zich op dit ondermaanse voortbeweegt.
Inge: Het is de eerste keer dat Het Volk een voorstelling heeft in Theater Het Punt, welke verwachting hebben jullie?
Bert: We hopen op de komst van de toneelliefhebber, die niet wars is van een voorstelling die boeiend en humoristisch is zonder de gebruikelijke gebaande paden.
Wigbolt: We gaan het zien. Onbekend maakt onbemind! Wat de boer niet kent, dat vreet hij niet, MAAR NIET GESCHOTEN IS ALTIJS MIS!!! We wachten af en hopen er het beste van.
Inge: Zijn jullie al eerder in Vroomshoop geweest? Of één van de andere dorpen in onze gemeente Twenterand (Geerdijk, Vriezenveen, Westerhaar, Den Ham)?
Bert: Nee, wij hadden nog niet eerder het genoegen.
Wigbolt: Neen, Vroomshoop en omliggende dorpen, het is voor ons een grote sprong in het diepe.
Inge: Omschrijf in één zin waarom mensen deze Toneelgroep Het Volk niet mogen missen.
Bert: Een klein gezelschap met interessante voorstellingen. Een must-see!
Wigbolt: ZONDER HET VOLK VAART NIEMAND WEL!!!
Toneelgroep Het Volk | Het vermoeden van Poincaré
Datum: Zaterdag 05 oktober 2019
Aanvang: 20:00 uur
Kaarten: 17,50