Punt voor Punt… Met Def Americans
Geplaatst op
In weer een nieuwe Punt voor Punt vraagt Inge alles aan zangeres en gitarist Elco van Def Americans over Johnny Cash en de band die gevormd is als tribute aan deze ‘Man in Black’.
Inge: Jullie band is opgericht in 2007, hoe zijn jullie op het idee gekomen om een tributeband te vormen?
Elco: We deden mee met een eenmalige Cash avond in de regio waarbij muzikanten uit verschillende bands een setje Cash-nummers speelden. We noemden ons voor die avond Def Americans, naar het label American Recordings wat voor de komst van Cash Def Jam heette.
Inge: Zijn jullie allemaal fan van Johnny Cash? Wat spreekt jullie aan in zijn muziek?
Elco: De incarnatie van Cash op de American Recordings onder leiding van Rick Rubin sprak ons als muzikanten met interesse voor het alternatieve circuit aan. Die plaat dirigeerde ons richting de coole aspecten van ambachtelijke en traditionele americana.
Inge: Hebben jullie ooit een concert van hem bijgewoond? Hem ooit ontmoet?
Elco: Nee dat is er helaas niet van gekomen. We waren toen jong en onze interesses gingen voornamelijk uit naar spelen in en luisteren naar herriebandjes. We hebben zijn broer Tommy Cash in 2013 ontmoet en begeleid tijdens een aantal van zijn “My Brother Johnny” concerten. Dat was een hele eer. Tommy heeft veel van de avonturen van Johnny natuurlijk van zeer dichtbij meegemaakt en kon er meesterlijk over vertellen.
Inge: Enkele jaren voor de oprichting van jullie band is een film gemaakt (Walk The Line, 2005) over het roerige leven van Johnny Cash. Heeft die film jullie geïnspireerd?
Elco: Als fans en muzikanten is de film zeker inspirerend geweest.
Inge: Hoe hebben jullie je de muziek van Johnny Cash eigen gemaakt?
Elco: De muziek van Cash is op de een of andere manier wel erg herkenbaar. Er zit een cadans in, het “boemelt” als een trein, wat harder en ongecontroleerd door de spannende stukken. Maar het zit hem altijd in de details, soms is gevoel wat belangrijker dan tellen of de maat uitspelen. Dat is niet muzikaal maar wel super oprecht. Veel muzikanten die de muziek van Cash aanpakken verliezen die details en spartaanse (soms rommelige) orkestratie uit het oog en dan wordt het snel saai of een soort van kermis wisselbas schlagermuziek.
Inge: Waarom kozen jullie voor een tributeband voor Johnny Cash? Wat maakt hem onderscheidend ten opzichte van andere muziek?
Elco: Cash stond aan de wieg van hoe artiesten opereren zoals we ze nu kennen. Ze nemen iets op en ze gaan op tournee. Het ontstaan van de tienercultuur, rock ’n roll, het prille begin. De tv ging een rol spelen. Hij trad al op voordat er echte geluidstechniek was, voordat er goede verbindingswegen. Met twee automonteurs in zijn band had hij absoluut een streepje voor op andere touring acts. Hij werd een nieuwe maar ook traditionele country ster. Crossover zelfs, soul en singer/songwriter deed hij ook. Hij was er zo’n beetje altijd, hoewel in de jaren ’80 hij niet meer echt vernieuwend was. Maar als oldies artiest deed hij het prima. Hij maakte als eerste een concept album (natuurlijk over treinen die het Amerikaanse continent bedwongen) en bracht iconische live platen uit in die waren opgenomen in de Folsom en San Quentin gevangenissen. En dan natuurlijk die ongelofelijke comeback met de American Recordings. Het mooie is dat iedere fan/liefhebber zo zijn eigen “Cash” heeft, er bestaan dan ook zoveel versies van dezelfde persoon omdat het steeds om momentopnames gaat. Dat is natuurlijk prachtig om je neus in te steken als muzikant als je een optreden samen aan het stellen bent.
Inge: Tivoli | Utrecht schrijft als review op één van jullie concerten: “De Eindhovense Johnny Cash-tributeband Def Americans is zo goed dat ze eigenlijk zelf een tributeband verdienen. Bij elk optreden weten ze exact de feeling te raken die Johnny Cash in zijn nummers stopte.” Johnny’s jongere broer Tommy Cash benaderde jullie om hem te begeleiden tijdens zijn My Brother Johnny concerten in Nederland. Dat moeten fantastische complimenten zijn om als band te krijgen. Hoe ervaren jullie dat?
Elco: We staan er principe hetzelfde in als Cash zelf: we pakken met volle overtuiging het materiaal aan met al onze eigen achtergrond en kwaliteiten als performers. Doen alsof we iemand anders of ergens anders zijn, daar doen we niet aan mee. Het moet hier en nu door ons gebeuren. De verbindende factor met het publiek is de muziek van Cash maar wij zijn vooral onszelf. Dat is denk ik ook het belangrijkste wat je van Cash kunt leren als performer: wees jezelf, dan werkt het, dan gaat het vanzelf.
Inge: Vorig jaar stonden jullie op de American Tukkerday in Twenterand, dit jaar voor het eerst in het theater Het Punt. Welke verwachting hebben jullie hiervan?
Elco: We merken dat we steeds vaker voor optredens in het oosten en noorden terecht komen en we worden daar ook goed gewaardeerd. De filosofie die ik net beschreef: wees jezelf, dan werkt het, dan gaat het vanzelf – in combinatie met eerlijk hard werken en gezelligheid; dat lijkt ook wel een filosofie waarmee mensen zich in deze streken goed kunnen identificeren.
Inge: Omschrijf in één zin waarom mensen jullie voorstelling niet mogen missen.
Elco: De liefhebbers van Johnny Cash zien we vanzelfsprekend. Maar als je houdt van oprechte eerlijke muziek die beweegt en inspireert die ook nog eens van een van de meest verkochte platen aller tijden komt EN wordt gespeeld door een band die PRECIES weet hoe je de muziek hoort te spelen, dan mag je het jezelf niet aandoen om deze voorstelling te missen.